Adrienne Rich
Si Adrienne Rich (16 Mayo 1929 - 27 Marso 2012) ay isang Amerikanong feminist, makata, guro, at manunulat.
Mga Kawikaan
[baguhin | baguhin ang wikitext]- Ang isang babaeng nag-iisip ay natutulog sa mga halimaw.
- Snapshots of a Daughter-in-Law (1963), no. 3
- Ang Women's Studies ay maaaring katumbas ng compensatory history; napakadalas ay nabigo silang hamunin ang mga istrukturang intelektwal at pampulitika na dapat hamunin kung ang mga kababaihan bilang isang grupo ay mapupunta sa sama-sama, walang pagbubukod na kalayaan.
- Dugo, Tinapay at Tula (1986), ch. 1
- Upang maging isang token na babae—napanalo mo man ang Nobel Prize o nakakuha lang ng panunungkulan sa halaga ng pagkakait sa iyong mga kapatid na babae—ay maging isang bagay na mas mababa kaysa sa isang lalaki … dahil ang mga lalaki ay tapat man lang sa kanilang sariling world-view , ang kanilang mga batas ng kapatiran at pansariling interes.
- Gaya ng sinipi sa Ms. magazine (Setyembre 1979), p. 44
- Walang babae ang talagang tagaloob sa mga institusyong nagmula sa kamalayang panlalaki.
- Dugo, Tinapay at Tula (1986), ch. 1
- Ang panganib ay nasa paglimot sa kung ano ang mayroon tayo. Ang daloy sa pagitan ng mga henerasyon ay nagiging isang patak, ang mga apo ay nag-tape-record ng mga alaala ng lolo't lola sa mga espesyal na okasyon—walang kaswal na pagkukuwento na isinasasabay sa pang-araw-araw na buhay, walang pagbabahagi sa pang-araw-araw na buhay kung ano ang may mga migrasyon, mga destiyero, mga diaspora, mga rending, ang paghahanap ng trabaho. O may pinagsasaluhang pang-araw-araw na buhay na puno ng mga butas ng katahimikan.
- Ano ang Matatagpuan Doon (1993), ch. 11
- Ang maling kasaysayan ay nagagawa sa buong araw, anumang araw,
ang katotohanan ng bago ay hindi kailanman nasa balita
Ang maling kasaysayan ay naisusulat araw-araw...
Ang lesbian archaeologist ay pinapanood ang kanyang sarili
na sinusuri ang kanyang sarili buhay mula sa mga shards na kanyang pinipitik,
nagtatanong sa luwad ng lahat ng mga katanungan maliban sa kanya.- Pag-ikot ng Gulong (1981), seksyon 2
- Ako ay parehong makata at isa sa "lahat ng tao" ng aking bansa. Nabubuhay ako nang may manipuladong takot, kamangmangan, kalituhan sa kultura at antagonismo sa lipunan na magkasama sa faultline ng isang imperyo. Sana ay huwag na lang gawing ideyal ang tula — sapat na itong pinaghirapan niyan. Ang tula ay hindi isang healing lotion, isang emosyonal na masahe, isang uri ng linguistic aromatherapy. Hindi rin ito isang blueprint, ni isang instruction manual, o isang billboard. Walang unibersal na Tula, gayunpaman, tanging mga tula at tula, at ang streaming, magkakaugnay na mga kasaysayan kung saan sila nabibilang. May puwang, talagang kailangan, para sa parehong Neruda at César Valléjo, para kay [[Pier Paolo] Pasolini]] at Alfonsina Storni, para sa parehong Ezra Pound at Nelly Sachs. Ang mga tula ay hindi mas dalisay at simple kaysa sa mga kasaysayan ng tao ay dalisay at simple. At may mga kolonisadong poetics at resilient poetics, mga transmisyon sa mga hangganan na hindi madaling matunton.