Karen Blixen

Si Karen von Blixen-Finecke (17 Abril 1885 - 7 Setyembre 1962) ay isang Danish na may-akda; ipinanganak na Karen Christence Dinesen, kilala rin siya sa ilalim ng kanyang pangalang panulat na Isak Dinesen.

Mga Kawikaan[baguhin | baguhin ang wikitext]

May pakiramdam ako na nasaan man ako sa hinaharap, mag-iisip ako kung may ulan sa Ngong.

Halos wala nang ibang lugar kung saan ang pagkiling at pamahiin ng pinakakasuklam-suklam na uri ay nananatili hanggang sa mga kababaihan, at kung paanong ito ay tiyak na isang hindi maipaliwanag na kaginhawahan para sa sangkatauhan nang iwaksi nito ang pasanin ng relihiyosong pagtatangi at pamahiin. , sa tingin ko ay magiging tunay na maluwalhati kapag ang mga babae ay naging tunay na tao at nabuksan ang buong mundo sa harap nila.

Lahat ng kalungkutan ay madadala kung ilalagay mo ang mga ito sa isang kuwento o magkukuwento tungkol sa kanila.
Gaya ng sinipi sa The Human Condition (1958) ni Hannah Arendt. Lumilitaw ito bilang bahagi ng isang pahayag sa isang panayam noong 1957 kung saan binanggit niya ang mga komento ng isang kaibigan tungkol sa kanya: Hindi ako isang nobelista, talagang hindi rin isang manunulat; Isa akong storyteller. Ang isa sa aking mga kaibigan ay nagsabi tungkol sa akin na sa tingin ko ang lahat ng kalungkutan ay maaaring dalhin kung ilalagay mo ang mga ito sa isang kuwento o magkuwento tungkol sa kanila, at marahil ito ay hindi ganap na hindi totoo. Para sa akin, ang paliwanag ng buhay ay tila ang himig nito, ang pattern nito. At nararamdaman ko sa buhay ang isang walang katapusan, tunay na hindi maiisip na pantasya.
Naabot ng tao ang pinakamataas na punto ng pagiging mapagmahal sa edad na 12 hanggang 17 — upang maibalik ito, sa pangalawang pamumulaklak, sa edad na 70 hanggang 90.
Ginawa ng Diyos ang mundo upang hindi na tayo makakita ng masyadong malayo sa daan.
Ang gamot sa anumang bagay ay tubig-alat — pawis, luha, o dagat.
Kilala rin ang Isak Dinesen para sa quote na ito.
May alam ka bang lunas para sa akin?" "Bakit oo," sabi niya, "May alam akong lunas para sa lahat. Salt water." "Salt water?" Tanong ko sa kanya. "Yes," sabi niya, "in one way or the other. Pawis, o luha, o dagat na maalat."
Ito ay isang maliit na hangal na maging isang karikatura ng isang bagay na kaunti lang ang alam mo, at napakaliit ng ibig sabihin sa iyo, ngunit ang maging sarili mong karikatura — iyon ang tunay na karnabal!.
Ang isang fashion ay palaging may ilang kahulugan. Ang uso, o istilo, ng pagtanggi noon ay talagang may ibig sabihin noon. Ito ay inspirasyon ng digmaan, o ito ay tumakbo parallel sa digmaan, at hindi maaaring naisip kung wala ang digmaan... Ito ay nanindigan para sa kagustuhang magsakripisyo — kung ang walang limitasyong kalooban na itapon ay matatawag na kalooban na magsakripisyo. Ito ay mayabang at eleganteng mapang-uyam — dahil ito ay mayabang at eleganteng mapang-uyam kapag ang simbolo ng elite ay nagiging gutom. Ang kalabisan dito ay itinapon ang kailangan nang simple. Sa kanyang panloob na kakanyahan ito ay ang paghamak sa kamatayan.
Ang tunay na sining ay dapat palaging may kasamang pangkukulam.
Hindi ako naniniwala sa kasamaan, naniniwala lang ako sa horror. Sa kalikasan ay walang kasamaan, tanging ang kasaganaan ng kakila-kilabot: ang mga salot at ang mga blight at ang mga langgam at ang mga uod.
Ang pinakamahusay sa aking kalikasan ay nagpapakita ng sarili sa paglalaro, at ang paglalaro ay sagrado.
Sa lahat ng mga tanga na nakilala ko sa buhay ko, at alam ng Panginoon na hindi sila kakaunti o kakaunti, sa tingin ko ako na ang pinakamalaki.
Sa palagay ko, tiyak na makakagawa si Marilyn ng isang napakalaking impresyon sa mga taong nakakilala sa kanya sa unang pagkakataon. Ito ay hindi sa siya ay maganda, kahit na siya ay siyempre halos hindi kapani-paniwalang maganda, ngunit siya ay nagliliwanag, sa parehong oras, walang hangganang sigla at isang uri ng hindi kapani-paniwalang kawalang-kasalanan. Nakilala ko rin ito sa isang batang leon, na dinala sa akin ng aking mga katutubong tagapaglingkod sa Africa. Hindi ko siya iingatan, dahil pakiramdam ko ay mali ito sa isang paraan...Hinding-hindi ko malilimutan ang halos mapang-akit na pakiramdam ng hindi masusupil na lakas at tamis na ipinarating niya. Mayroon akong lahat ng ligaw na kalikasan ng Africa nang maayos na nakatingin sa akin na may napakalaking paglalaro.