Patricia Grace

Si Patricia Frances Grace (ipinanganak noong 17 Agosto 1937) ay isang New Zealand na may-akda ng mga nobela, maikling kwento at mga aklat na pambata. Siya ang kauna-unahang babaeng Māori na manunulat na nag-publish ng isang koleksyon ng mga maikling kwento, Waiariki (1975) at mula noon ay nagsulat na siya ng pitong nobela, pitong koleksyon ng maikling kuwento, isang non-fiction na talambuhay at isang autobiography.

Mga Kawikaan

Nagkaroon ako ng glossary sa isang nakaraang gawain at pagkatapos ay bigla kong naisip na mayroong isang glossary para sa mga banyagang wika, ang italics ay nandiyan para sa mga banyagang wika. Hindi ko nais na ang wikang Māori ay tratuhin bilang isang wikang banyaga sa sarili nitong bansa.
Sinipi ni Charlotte Graham-McLay sa *[1]
Ipinaliwanag ni Grace kung bakit hindi siya nagsama ng English glossary para sa te reo Māori sa kanyang nobelang Potiki (1986).
Hindi ko nakita ang aking sarili sa isang libro. Ang mga batang nabasa ko ay nakatira sa ibang mga bansa, mga lupain ng niyebe at robin. Minsan nakatira sila sa malalaking bahay at may mga nurse at kasambahay na magbabantay sa kanila. Hindi sila kabilang sa mga pinalawak na pamilya, hindi nagsasalita habang nagsasalita ako. May mga masasamang tiya at kakila-kilabot na madrasta. Mali ang maging mahirap. Kung ikaw ay mahirap, karaniwan mong ginawa ang ilang matapang na gawa na nagpayaman sa iyo sa pagtatapos ng kuwento, kapag ikaw ay magpapakasal sa isang prinsesa o isang prinsipe. O namatay ka sa snow habang nagbebenta ng posporo. Ang mga dalaga at si Hesus ay patas. Walang kayumanggi o itim maliban kung may mali sa kanila o may mababang posisyon sila sa lipunan.
Grace, Mula sa Sentro: Buhay ng isang manunulat (2021),i-extract sa *[2]
Ang bawat lipunan ay may kanya-kanyang kwento - mga lumang kwento, ngunit napakahalaga, mga bagong kwento din, na nagbibigay ng pagkakakilanlan sa sarili at nagpapaliwanag sa partikular na mundo. Kung walang mga libro na nagsasabi sa amin tungkol sa aming sarili, ngunit nagsasabi lamang sa amin tungkol sa iba, na ginagawang hindi ka nakikita sa mundo ng panitikan. Delikado yan.
Grace, Mula sa Sentro: Buhay ng isang manunulat (2021),i-extract sa *[3]
Okay lang ako sa pagiging Māori. Okay lang ako sa pagiging kayumanggi, dahil ito ay positibong pinalakas ng aking mga magulang at kanilang mga pamilya. But I always had it in the back of mind, hindi naiintindihan ng mga taong ito. Hindi nila alam. Kasabay nito ay madalas ang pag-aakalang hindi ako malinis, hindi ako matalino, alam mo ba. Ito ang mga bagay na nasaktan ako.

*[https://en.m.wikiquote.org/wiki/Patricia_Grace#:~:text=that%20hurt%20me.-,Author%20interview,-on%20Radio%20New] sa Radio New Zealand, 11 Mayo 2021.
*Si Grace ay nagsasalita tungkol sa kanyang mga karanasan sa kapootang panlahi bilang isang bata.

Noon pa man ay mahilig akong magsulat, ngunit hindi ko alam na ang isang manunulat ay isang bagay na maaaring hangarin ng isang tao at iyon ay bahagyang dahil hindi ko kailanman nabasa ang pagsusulat ng mga manunulat ng New Zealand.
[https://en.m.wikiquote.org/wiki/Patricia_Grace#:~:text=New%20Zealand%20writers.-,Author%20interview,-on%20Radio%20New] sa Radio New Zealand, 11 Mayo 2021.

[https://en.m.wikiquote.org/wiki/Patricia_Grace#:~:text=May%202021.-,Interview,-(2021)] (2021)

Kahit na palagi kong gusto ang mga libro, anumang libro, anumang nakasulat na salita o expression, ang mga nabasa ko noong bata ay palaging kakaiba. Hindi ko nakita ang aking sarili sa isang libro.
Sa maraming kuwento, ang kadiliman ay tinutumbas ng kasamaan: mga demonyo, damit ng mga mangkukulam, malas na pusa, masamang lobo. Ang kasaysayan ng New Zealand ay sinabi mula sa isang Eurocentric na pananaw, kung ito ay sinabi sa lahat.
Sa oras na ibinigay ko ang papel (1987), ang kasaysayan ng New Zealand ay sinusuri pa rin mula sa isang Eurocentric na pananaw. Sa pangkalahatan, niluwalhati nito ang karanasan ng European settler at sa paggawa nito ay tinanggihan ang karanasan at paninirahan ng Māori sa Aotearoa. Ang isang pagtingin sa ilan sa bokabularyo na ginagamit ay maaaring kunin bilang isang mabilis na halimbawa. Kumuha ng "pioneer" at "settler". Ang mga ito ay tumutukoy sa mga British pioneer at settlers. Ang mga ninuno ng mga batang Māori na nakaupo sa aming mga silid-aralan ay tinukoy sa hindi gaanong komplimentaryong termino. Sila ay mga ganid na barbaro, pagalit, tuso. parang pandigma. Gayunpaman, ang mga British kasama ang lahat ng kanilang mga baril at armoury, na nagwawalis sa maraming mga katutubong lugar sa mundo, ay hindi kailanman tinukoy bilang parang digmaan. Noong mga panahong iyon, ang mga digmaan sa pagitan ng Māori at Pākehā ay tinutukoy pa rin bilang "Māori Wars". Ang isang puwersang panlaban ng Britanya ay isang hukbo. Ang isang puwersang pandigma ng Māori ay isang partido ng digmaan (isang terminong ginagamit pa rin). Ang mga mandirigma ng Britanya ay mga sundalo o pwersang kolonyal. Ang mga manlalaban ng Māori ay mga rebelde at raider at mandirigma (muli, ginagamit pa rin). Ang matagumpay na labanan ng mga kolonyal na pwersa ay isang tagumpay, sa pamamagitan ng isang puwersang lumalaban ng Māori ay isang masaker.
Kung walang mga libro na nagsasabi sa amin tungkol sa aming sarili, ngunit nagsasabi lamang sa amin tungkol sa iba, na ginagawang hindi ka nakikita sa mundo ng panitikan. Delikado yan. Kung may mga libro at kwento tungkol sa iyo ngunit ang mga ito ay pag-aari lamang ng nakaraan, para bang hindi ka kabilang sa kasalukuyang lipunan. Delikado yan. Kung may mga libro tungkol sa iyo ngunit ito ay negatibo, nakakababa, hindi sensitibo at hindi totoo, iyon ay mapanganib. I-multiply ito sa kung ano ang lumalabas sa telebisyon, sa advertising, ugali ng guro, serbisyong pangkalusugan, mga talatanungan, pagsusuri at pagsusuri at sa maraming lugar ng lipunan, marahil ay hindi tayo dapat magtaka sa mababang pagpapahalaga sa sarili, mababang tiwala sa sarili, at samakatuwid ay ang paghiwalay ng maraming batang Māori na may edukasyon.